I have lived in three European countries as a professional expat. And in every single place I could see how difficult it was to integrate with the Armenian community. The Armenian embassy in that country has no clue how many Armenians are in there, what is their occupation, how can they be useful for the community and for Armenia etc. Neither the church takes the mission to unify people. There are clear layers depending on the time and cause of immigration. So you are either a descendent of the Genocide survivor and/or Dashnak, either you came during 1990s or you came to study/ work. So these layers live in separate bubbles and don't interact with each other. During 2020 war the ice has been broken and there was a period when these layers became transparent and people were looking all to the same place for the same goal. We should work towards making us all unified be it in Paris, in Brussels or in Moscow. I think Armenian embassies and churches can be helpful to unify the communities in each country be it via brainstorming sessions, cultural events, volunteering jobs or anyhow. My suggestion may sound not concrete, but as someone living in diaspora and someone who is looking for ways to be helpful for her country, I find this one of the pain points of our diaspora. By solving this we will move 1 step closer towards the strong diaspora. Best regards from the Netherlands,
Anahit A., Netherlands
Signatory
Պետությունը պետք է հաշվի նստի մեր այսօրվա քննարկման հետ ու հասկանա, որ չի կարող զիջման գնալ այն հարցում, որը հարյուր հազարավոր հայեր պահանջում են ճանաչել։
Համաժողովի մասնակից
Preservation of statehood is an important guarantee of our security. Responsibility should not be forgotten, compensation should be achieved, and the role of the state is important here. A strategy in this regard should be developed at the state level.
Convention Participant
It is necessary to invent Armenian-language games so that children living in the Diaspora do not forget our language and learn Armenian so that they can play.
Convention Participant
Հուսով եմ այս մի քանի առաջարկը կապված 50000 ընտանիքների վերադարձի վերաբերյալ օգտակար կլինի այդ գործընթացը սկսելու ճանապարհին։
1.Կազմակերպել հարցում (առցանց) հայկական սփյուռքի շրջանում (իմանալու համար թե որքան ընտաիք է պատրաստ ներգաղթել ՀՀ)։
2.Ուսումնասիրել շուկան, որոշելու համար ինչ մասնագիտությունների պահանջարկ կա և տեղափոխվել ցանկացողներից ,որ մասնագիտության տեր մարդկանց առաջնահերթություն տալ։
3. Հարցում կատարել ըստ ոլորտների (IT, արտ.ձեռնարկություններ, պետական սեկտոր) իմանալու համար ինչ թափուր հաստիքներ են առկա և արդյոք պատրաստ են այդ հաստիքներում սփյուռքից ժամանած մասնագետների ընդունել։
4. Համագործակցել պետ. կառույցների հետ վիզաների և ՀՀ անձնագրեր ստանալու գործընթացը արագացնելու նպատակով։
5. Կազմակերպել դասընթացներ լեզվական դժվարություններ ունեցող մեր հայրենակիցների համար։
6. Լուծել 1-2 ամսվա այն հայրենադարձների բնակարանի հարցը, ովքեր դրա կարիքն ունեն(նախօրոք կազմել ցուցակ , թե ովքեր են ՀՀ-ում պատրաստ հյուրընկալել հայրենադարձներին իրենց բնակարաններում 1-2 ամսով)։
7. Վերջնական որոշում կայացրած մեր հայրենակիցներին մանրամասն ներկայացնել իրավիճակը ՀՀ-ում (սոցիալ-տնտեսական,ռազմական)։
8. Տեղափոխված ընտանիքների համար ստեղծել կենտրոն, որը կզբաղվի նրանց ադապտացիոն շրջանի խնդիրների բացահայտմամբ և լուծմամբ։
9. Ծրագիրի կատարման համար սահմանել 2-ից 2.5 տարի ժամկետ։
Նարեկ Ս․, Հայաստան
Signatory
Ծնելիության թվի նվազումը և արտագաղթի հիմնական պատճառները կապված է անվտանգային հարցերի, անարդարության մթնոլորտի և սոցիալական վատ վիճակի հետ։
Համաժողովի մասնակից
We must create a mechanism by which the peoples who experienced Genocide can receive compensation for the losses they suffered.
Convention Participant
Այս քննարկումները պետք է իրականացվեն մարզերում, որպեսզի հասկանանք մարզում բնակվողի խնդիրներն ու պատճառները։ Խնդիրները լուծելուց հետո մարզերում կավելանա ծնելիությունը, որը մեր ազգային անվտանգության խնդիր է։
Համաժողովի մասնակից
The 15 goals you have established should have instead been only 3:
1. Take care of what you have left.
2. Always set realistic, achievable goals.
3. Stop pursuing fairy tales.
If we ever, by some miracle, come to the point as a nation where we finally are driven by the motivation to develop and take care of what we have rather than cry and dream about a vast Wilsonian Armenia from sea to sea, that is when we will be deserving of having our own independent state.
The most patriotic thing to do and to comprehend for us, Armenians, is that we should solely focus on building upon the internationally recognized tiny piece of land we have left and stop talking/daydreaming all the time about Shushi, Kars, Van, Mush, etc., and focus on Ijevan, Goris, Meghri, Gyumri, etc.
The only thing that could make you, as a political movement, different from the rest of the so-called political parties in Armenia, is if you would emphasize the need to be realists and to finally learn from our own damn history.
